Hello goodbye

Lieve Allemaal,

Deze week was een week van verwelkomen, maar ook van afscheid nemen. Op maandag hebben we José en Michelle welkom geheten met de woorden Welcome back in the Gambia en vrijdag hebben we in Madiana afscheid genomen met het woord goodbye.

Maandag zijn we niet naar de school in Faraba geweest, omdat ik door de medicijnen en bijwerkingen behoorlijk vermoeid was. In het achterhoofd houdend dat we onze vriendinnen ook op gingen halen die middag, hebben we ervoor gekozen om ’s ochtends thuis te blijven, zodat ik nog een aantal uren kon slapen. Zo gezegd, zo gedaan!
Om half 1 kwam Alhagy ons ophalen uit Madiana en konden we vertrekken naar Banjul Airport. Snel een stop gemaakt bij de supermarkt om even wat drinken te kopen, want de meiden zullen dorst hebben als ze uit het vliegtuig stappen. Om 10 over 1 kwamen we aan en zagen op het bord dat de meiden om half 2 aan zouden komen. Een kwartier vroeger dan gepland, fijn! We hadden twee bordjes gemaakt met daarop welcome back in the Gambia Michelle en Jose. Tegen de meiden hadden we gezegd dat we niet konden komen, omdat we naar school gingen. Samen met Alhagy een plannetje bedacht om hun voor de gek te houden. Alhagy is met de bordjes gaan staan en heeft gezegd dat hij ze komt ophalen, omdat wij dat niet konden doen. Ondertussen stonden Marije en ik verstopt onder de trap, maar toen het gesprek bij hun zo goed als klaar was… Sprongen wij onder de trap vandaan en was het een luid gejuich! Wat fijn om ze te zien en weer even samen te zijn in The Gambia. Hup naar de auto’s, koffers erin en op weg naar het hotel. Heerlijk de hele middag bij gekletst en gezwommen en aan het eind van de middag samen gegeten. Toen was het tijd voor Marije en mij om terug naar Madiana te gaan, want morgen gaat onze laatste week op de Nursery school beginnen. Afscheid genomen en weer een nachttocht naar Madiana gehad.

Toen we dinsdagochtend op school aankwamen was het een drukte van belang. Alle leerkrachten liepen heen en weer en waren druk bezig. Waarom deze drukte op de vroege morgen? Dit is toch Gambia? Al snel werd ons verteld dat er vandaag iets speciaals staat te gebeuren, er wordt namelijk gefilmd vandaag. De school heeft contact met een leerkracht in Canada die soms voor sponsering zorgt. Hij wil nu graag een film van hoe een schooldag eruit ziet, zodat hij die aan de sponsors kan laten zien en meer sponsors kan werven. De hele dag zou gefilmd worden. Er werd gestart in de bantaba met het uitdelen van de certificaten, want veel kinderen hadden er eentje verdiend. Daarna mochten alle kinderen genieten van een extra lange dansopening, want er was speciaal een band gekomen. Toen de kinderen naar de klas gingen even met Solomon overlegd wat wij vandaag konden doen, maar het lesgeven zou een beetje lastig worden. De leerkrachten moeten op het moment van filmen natuurlijk zelf gefilmd worden. Voor de pauze heeft Marije een leesles gegeven bij Bintu in de klas, om het hakken en plakken nogmaals te herhalen. Bintu had dit zelf ook al herhaald, wat natuurlijk super is! Ondertussen dat Marije aan het lesgeven was, heb ik Bintu uitgelegd waarom we het op deze manier doen. Nadat het dictee was afgenomen, heb ik het nagekeken. Opvallend was dat er nu al duidelijk verschil te zien is met vorige week. Veel meer kinderen hadden alles goed of hadden veel minder fouten. De leerlingen beginnen het door te krijgen, super! Een klein groepje heeft moeite met dit onderdeel. De resultaten heb ik in een kladblok geschreven en samen met Marije na de pauze uitgelegd aan Bintu. Uitleg gegeven waarom we de resultaten noteren en op welke manieren je resultaten kunt opschrijven. Hier kennen ze geen volgsysteem, maar geweldig hoe de leerkrachten hier openstaan voor nieuwe ideeën, gelijk enthousiast. Na het teachers breakfast zijn we naar huis gegaan en ben ik gelijk mijn bed ingekropen om een aantal uurtjes bij te slapen.
Aan het eind van de middag zijn Marije en ik begonnen met het voorbereiden van verschillende workshops, want de leerkrachten hebben ons gevraagd een workshop lezen, rekenen, gym en creatief te geven. Super initiatief! Een behoorlijk klus voor ons, omdat het allemaal in het Engels moet. De hele avond waren we onder de pannen, want er moest natuurlijk ook gewoon gekookt worden en niet te vergeten de afwas moest gedaan worden, haha! Om half 10 waren we klaar met de eerste workshop en konden we heerlijk ons bedje opzoeken.

Woensdagochtend na het ontbijt even snel naar school gelopen om te vragen of het goed was dat we een uurtje later kwamen. Het eerste uurtje speelt zich af in de bantaba en in dit uurtje konden wij de workshops nog even voorbereiden, want anders zouden we het niet afkrijgen of heel snel moeten doen.. Dat is zonde! Helemaal goed, ze zagen ons over een uurtje wel! Alleen werd dit langer dan een uurtje. Ik was na het ontbijt nog best moe en dacht ga even een halfuurtje liggen dan is het vast beter… Dat halfuurtje werd twee uur en dus werd ik om 11 uur wakker. Marije was ondertussen druk op de veranda bezig met de workshops. Besloten in de pauze heen te gaan samen met alle spullen die we uitgezocht hadden, want de container was aangekomen. Alle spullen van het Drenthe College, het crêpe papier van de Thriantaschool, de schriften en andere spulletjes die we van vrienden en familie hebben gekregen zaten erin. Alles uitgezocht en een mooi pakketje voor de school gemaakt. Bepakt en bezakt gingen we op weg en wat waren ze blij met de spullen!
Er was geen breakfast voor de kinderen en dus mochten ze na de pauze naar huis. Een halfuurtje later was het tijd voor onze workshop, best even spannend! De leerkrachten namen het allemaal heel serieus en er werd zelfs nog een blackboard gebracht, zodat we het nog konden verduidelijken. De spanning was snel verdwenen en waren we lekker aan het praten met elkaar over het leesonderwijs. Om 4 uur waren we klaar en werden we door Mister Kolley hartelijk bedankt voor onze inzet van de afgelopen weken, hij is zeer onder de indruk! Hij is nog steeds behoorlijk ziek en zal de andere twee dagen er niet zijn i.v.m. ziekenhuisbezoek.
Om 4 uur snel naar huis, want Michelle en José kwamen aan het eind van de middag! Ze blijven ook een nachtje slapen en gaan morgen met ons naar school, hartstikke leuk! Op een gegeven moment hoorden we de auto van Alhagy en daar waren ze. Eerst wat gedronken op de veranda en gekletst en toen de matrassen opgehaald bij Alhagy, met wat passen en meten lukte het precies om met z’n vieren in onze kamer te kunnen liggen.
Vanavond stond er een speciaal diner op het programma, namelijk een Dutch meal voor onze Gambiaanse vrienden en natuurlijk voor onze Nederlandse vrienden om ze te bedanken. Gebakken aardappels, groenten en kip! Gelukkig hadden we hulp van José en Michelle, want zat best nog werk in om voor 8 mensen te koken. Het is allemaal gelukt en aan het begin van het diner hebben we getoost op onze Gambiaanse vrienden en hun gastvrijheid. Lekker met elkaar gegeten en gekletst! Het dessert bestond uit watermeloen, ananas en kwark, waarbij we allemaal hebben zitten smullen.
Het enige nadeel aan zo’n gezellige maaltijd met z’n allen is de afwas! Haha! Gelukkig waren we met vijf sterk en ging het dus super snel. Dit moest ook, want ’s avonds waren we uitgenodigd om te dansen bij de school. Snel na het eten richting school en daar zat de hele band al te wachten, het dansen kon beginnen! Na een poosje mocht ik de djembe ook even proberen en wat bleek ik was een ‘echte’ drummer volgens de leerkrachten. Een fijn compliment, want van mijn dansmoves waren ze minder onder de indruk, haha! Met dit compliment op zak kon ik fijn slapen!

Donderdagmorgen hebben we met zijn vieren brood gehaald, zodat de meiden Madiana ook konden zien. In de woonkamer gezellig met z’n vieren ontbeten en toen naar school. Ook vandaag was de speciale band er om muziek te maken voor het dansen. Natuurlijk hebben wij ook de beentjes weer van de vloer gegooid.
Hierna zijn Marije en Michelle buiten gym gaan geven aan de klas van Bintu en zijn José en ik begonnen in de klas van Jamidou. Hier hebben we verschillende activiteiten gedaan met de begrippen meer en minder en zijn vervolgens gaan werken in drie groepen. José ging in de eerste hoek met de leerlingen rekenen, Jamidou zou de tekenhoek begeleiden en ik heb het spel memory met een groep gespeeld. Tijdens het wisselen van de groepjes, wisselden Jamidou en ik ook. Jamidou nam het spel memory gelijk over en dus was ik bij het groepje van tekenen. Zo leuk om te zien dat de leerkrachten hier het overnemen en blij zijn met de spullen die ze krijgen.
Ondertussen hoorden we ook het plezier bij het groepje van de gym en zijn we even een blik gaan werpen.
In de pauze was het tijd om de 12 dozen die bij ons stonden opgeslagen op te halen. Hierin zitten de schoenendozen die de kinderen van O.B.S de Linderakkers hadden gevuld ( de school waar Marije heeft ingevallen). Samen met Ali, Modou, Jamidou, Jerre, José, Michelle en Marije hadden we de dozen zo op school. Een grappig gezicht, want wij liepen gewoon met de grote doos in de handen, terwijl de jongens ze allemaal op het hoofd hadden. Er waren iets te weinig dozen om ieder kind een doos te geven, dus besloten om de grote dozen aan de broertjes en zusjes te geven. Deze kwamen dus eerst de bantaba binnen. We hadden een heel duidelijk systeem, namelijk Marije en ik gaven de dozen… José maakte foto’s van de kinderen met de dozen en Michelle maakte foto’s van het geheel. Een hele speciale middag en super om op deze manier afscheid te kunnen nemen van de kids hier. De koppies straalden van geluk door het speelgoed, kleding en andere spulletjes. De mensen hier in Madiana leven in armoede en hebben dus geen geld om hun kinderen iets te geven. Kids spelen met spullen die zij op de grond vinden. Alle kinderen hadden een nog bredere glimlach dan dat ze normaal hebben en zo gelukkig met een mooie vrachtwagen of pen, geweldig! De leerkrachten vonden het ook helemaal geweldig en stelden voor om de dozen open te maken om te controleren of er een brief inzat. Alle dozen gingen open en er werd genoteerd welk kind welke doos kreeg, zodat ze later een brief of iets dergelijks terug kunnen sturen.
Alle kinderen liepen met de doos op hun hoofd richting huis. Sommige leerkrachten hebben hun naar huis begeleid , omdat er anders spullen worden afgepakt van de kinderen door mensen die op straat lopen.
Na deze geweldige middag op school zijn we richting huis gegaan en hebben met elkaar gegeten. Toen het eten op was, zijn de meiden nog met Marije naar de compound van Nyma( ons buurmeisje) gelopen. Ik werd naar bed gestuurd, omdat ik er moe uitzag. Na het bezoek aan de compound van Nyma, wat indrukwekkend is omdat er zoveel armoede is, zijn de andere meiden ook even gaan liggen voor een powernapje.
Om 4 uur ging de wekker en zijn we verder gaan met de voorbereidingen. Marije is verder gegaan met de powerpoint voor de volgende workshop en samen met José heb ik het afscheidscadeau voor de leerkrachten in elkaar gezet. Een boekje met allerlei foto’s van de afgelopen week.
Aan het begin van de avond kwam Alhagy thuis en was het tijd voor de meiden om te vertrekken naar het hotel. Geweldig dat ze bij ons zijn geweest en we ze alles hebben kunnen laten zien.
Snel nog even de laatste voorbereidingen gedaan en onze spullen ingepakt en toen richting bed.

Vrijdag stonden we met een raar gevoel op, want dit onze laatste dag in Madiana en natuurlijk ook op school. We hebben besloten er een leuke dag van te maken en nog te genieten van het lesgeven. Gisteren hebben alle kinderen een t-shirt gekregen van O.B.S de Linderakkers. De leerkrachten hebben met de kinderen afgesproken dat zij deze vandaag moesten dragen als schooluniform, zodat er foto’s gemaakt konden worden. Tijdens het halen van ons ontbijt hebben we al breed moeten glimlachen, want toen kwamen we al kinderen tegen met deze t-shirts aan. Prachtig!
Toen we op school aankwamen, waren we blij verrast want bijna alle kinderen hadden het t-shirt aan!! We weten hoe dit in Gambia kan gaan, want er wordt vaak iets vergeten.. In Madiana zijn de kids en ouders het niet vergeten, super! Om 9 uur was het tijd voor de kids om het volkslied te zingen, allemaal op een rij, wat natuurlijk voor prachtige foto’s heeft gezorgd met de t-shirts aan. Na het volkslied hebben alle klassen liedjes voor ons gezongen om ons te bedanken voor alle hulp, materialen en leuke lessen. Natuurlijk moeten wij voor de materialen ook onze sponsors bedanken, dus bij deze!
De meeste kinderen hadden hun rugzakje meegenomen met daarin de materialen die ze gekregen hebben, zo blij ermee dat ze de hele dag wel willen spelen!
Ook deze keer een speciale ochtend in de bantaba, de band was gekomen, omdat het onze laatste ochtend was. Er werd dus weer uitgebreid gedanst en Marije en ik waren de klos, want moesten in het midden komen dansen met alle kids om ons heen. Ik probeerde mij nog te verstoppen, maar werd gewoon de dansvloer opgesleept, haha! Ik mocht ook nog een stukje op de djembe spelen, erg leuk!
Na de bantaba was het tijd om naar de klas te gaan, alleen zagen Marije en ik een jongetje uit Nursery 3 helemaal in elkaar gedoken liggen. Het was Sanna en al een aantal dagen niet heel fit en minder actief dan dat we gewend waren. We hebben Solomon erbij geroepen!
Sanna spreekt goed Engels en dus hebben wij veel met hem kunnen communiceren de afgelopen weken. Het is een heel leergierig en goedlachs jochie! Nu lag dit jochie helemaal ingedoken en te creperen van de pijn. Solomon vertelde ons dat hij last van zijn buik had en dat hij dacht dat het kwam van het slechte en weinige eten wat hij krijgt. Sanna’s ouders zijn gescheiden. Na de scheiding heeft zijn vader hem opgeëist, maar is er nu vandoor gegaan. Sanna leeft nu bij zijn oom, maar die zorgt niet voor hem. Alleen de eigen kinderen van de oom worden verzorgd.. Sanna laten ze links liggen. Verschrikkelijk! De pijn werd steeds heftiger en dus stelden wij voor om een paracetamol te halen, in de hoop dat de pijn zou zakken. Snel naar huis een yogurtje, paracetamol en dekentje opgehaald. Alleen wilde Sanna het niet innemen. Later begon hij ook over te geven en we zagen dat er bloed inzat. Marije en ik keken elkaar al aan en dachten dit is niet goed! Wij vroegen aan Solomon of hij naar het ziekenhuis kon. Solomon vertelde ons dat het mogelijk is om naar Tanji hospital te gaan, maar dit thuis niet voor hem wordt gedaan, omdat dit te veel geld kost. Samen met Solomon en Bintou hebben we besloten een taxi te laten komen, dit jochie moet zo snel mogelijk geholpen worden. Heftig om een jochie zoveel pijn te zien lijden. In Nederland bellen we gelijk 112 of gaan naar de spoedeisende hulp, maar dat kan hier niet. Zo oneerlijk en lastig als je een jochie met zoveel pijn ziet. De brok kwam in de keel, maar we beseften ons ook dat dit Gambia is en ze hier dagelijks mee om moeten gaan! Daar hebben we veel respect voor!
Sanna lag met zijn hoofd op Bintou’s schoot, maar zij moest beginnen met het brood uit te delen aan de andere kinderen. Ik ben naast hem gaan zitten en begon hem over zijn hoofd te kriebelen, misschien leidt dat een beetje af van de pijn. Op een gegeven moment even gestopt, omdat ik ook niet zeker wist of hij het fijn vond. Op dat moment begon hij te praten, maar ik kon het niet verstaan en de anderen ook niet. Ik heb Solomon geroepen en die kwam erbij.. Wat bleek hij had mij geroepen en gevraagd of ik door wilde gaan met kriebelen, alleen in het Madinka…Daardoor had ik het niet verstaan. Natuurlijk ben ik gelijk weer begonnen en niet meer gestopt tot dat hij de taxi werd ingedragen. Marije en ik hebben Solomon geld gegeven voor de taxi en medicijnen, want het geldgebrek zorgt natuurlijk voor problemen. De pauze was al begonnen en na de pauze gaan de kinderen naar huis, want ze hebben een korte dag op vrijdag. Helaas geen les meer kunnen geven, maar met zo’n ziek jochie in de buurt staat je hoofd daar ook niet naar.
Aan het eind alle kids uitgezwaaid en nog wat handjes geschut en dat was onze laatste dag. Hij is voorbij gevlogen. Afgesproken met de leerkrachten om de workshop die we in de middag zouden geven uit te stellen tot na de kerstvakantie, omdat Solomon er niet was. Aan het eind van de middag zouden we terugkomen om afscheid te nemen en te horen hoe het met Sanna was.
Thuis aangekomen snel alles ingepakt en schoongemaakt, apart gevoel om alles zo leeg te zien. Dit was echt ons huis de afgelopen zes weken… en we voelden ons hier ontzettend thuis!
Aan het eind van de middag richting school waar we te horen kregen dat Sanna malaria heeft. Hij heeft een injectie gekregen en medicijnen en zal hierdoor weer snel opknappen. Uiteindelijk heeft dit 6 euro gekost, voor 6 euro is het jochie gered, onvoorstelbaar! Blij dat we hebben kunnen helpen, maar we beseffen ook heel goed dat dit dagelijks gebeurt in dit soort landen en dat dit een groot probleem is!
Toen was het tijd om afscheid te nemen. We hebben ons afscheidscadeau overhandigd en kregen van iedereen een dikke knuffel. Gelukkig komen we hier nog weer terug om de workshops te geven, dus dat maakt het wat makkelijker!
Terug naar het huis van Ali om de spullen te pakken en toen was het ook hier tijd om afscheid te nemen. Afscheid genomen van Yassin, Mohammed, Huja, Willemien en natuurlijk Ali. Geweldige tijd hebben we hier gehad! Ze stonden bij de poort ons allemaal uit te zwaaien 
Aangekomen in het hotel snel alles uitgepakt en ons opgefrist. ’s Avonds heerlijk met ons vieren uit eten geweest en toen terug naar de hotelkamer om nog even te slapen. Vanavond gaan we stappen met Ben en Charles ( twee leden van de CCLK waar we twee jaar geleden voor les hebben gegeven). Eerst gezellig met elkaar gekletst en daarna heerlijk gedanst op de dansvloer.

Dit weekend hebben we een heerlijk relaxweekend gehad… Heerlijk ontbeten, toen hup naar het zwembad, lunchen, zwemmen en dineren. Zaterdag na het diner in het hotel gedanst, want er was een leuke band die speelde. Gelukkig konden we verzoekjes indienen en werden onze favoriete Gambiaanse liedjes gedraaid!

Komende week zitten we de hele week nog met de meiden in het hotel om heerlijk kerstvakantie te vieren. Morgen gaan Marije en ik naar de school in Faraba voor een gesprek met de headmaster om samen te bespreken wat de verwachtingen zijn en een plan te maken, we zijn benieuwd!!

Tot het volgende verslag,

Lieve groetjes Jannike