We are hot, very very hot! Like a fire

Hallo Allemaal,

Jullie zullen nu vast denken wat de titel van het verslag te betekenen heeft… Het is een liedje dat de kinderen hier elke ochtend zingen tijdens het dansen op djembe muziek. Hiermee geven de kinderen aan dat ze helemaal opgewarmd zijn  Deze week hebben Marije en ik ook ontzettend veel gedanst en dit nummer meerdere malen meegezongen, haha!

Na zondagnacht een slechte nacht met weinig slaap en veel buikkrampen te hebben gehad om kwart voor 7 opgestaan. Even in twijfel gestaan of ik het aandurfde om naar Faraba te reizen, omdat hier geen goede toiletten aanwezig zijn. Toch besloten te gaan, omdat we op deze school maar één keer in de week komen. Zonde om over te slaan! Terwijl Marije onze rugzakken inpakten (inclusief wc-rol haha) kon ik nog even rustig aan doen. Precies om 8 uur waren we bij de turntable, daar aangekomen gelijk naar het Africell bord gelopen. De broer van Solomon stond er nog niet, dus even wachten. Een kwartier later zeiden Marije en ik tegen elkaar dat het zo fijn was dat we nog niet aangesproken waren, want dit gebeurd vaak. Helaas hadden we dit iets te hard geroepen, want er kwamen twee mannen naar ons toe. Natuurlijk vroegen ze gelijk wat onze namen waren. Daar hadden we vandaag niet zo’n zin in, dus hebben we onszelf als Lisa en Lotte benoemd. Gelukkig werden we gered door een telefoontje van Solomon, alleen met slecht nieuws. De auto deed het niet meer en we konden vandaag niet naar Faraba… Ontzettend balen! Daar stonden we dan bij de turntable.. Wat gaan we doen? Terug naar Madiana? Nee dat is geen optie, want hoe moeten we daar zonder Alhagy komen? Een taxi is veel te duur! Er bleef één optie over en dat was naar het Senegambia hotel. Natuurlijk is dit geen straf, maar we hadden er op gerekend naar Faraba te gaan dat we baalden dat we hier niet heen konden of terug naar Madiana konden. Snel naar de andere kant van de turntable gelopen om hier een gele taxi te nemen. We hadden er vrij snel eentje gevonden, onderhandeld over de prijs en konden vertrekken. Aangekomen bij het zwembad een bedje uitgekozen en de ogen gesloten. Op zich was dit wel lekker, omdat ik niet echt fit was. Heerlijk een aantal uurtjes gelegen en met de mensen om ons heen gesproken. Om 3 uur was het volleybaltijd en Marije was de sjaak, die moest mee doen. Ik had geluk, ik mocht blijven liggen omdat ik niet fit genoeg was! Ik ben aan de kant gaan zitten van het zwembad om aan te moedigen. Een uurtje later hadden we een telefoontje van Alhagy dat we gingen vertrekken naar Madiana. Op de terugweg nog even gestopt om boodschappen te doen. Alle groenten, fruit en andere boodschappen voor de rest van de week weer ingeslagen.

Dinsdag begonnen aan een nieuwe week op de Roots Nursery school. Bij aankomst zagen we dat Mister Kolley nog niet terug was. Hij was nog steeds ziek en is naar zijn familie in de stad gegaan, zodat zij voor hem kunnen zorgen. Ons werd gevraagd om nog een dag de klas van Solomon ( nursery 3) over te nemen. Eerst gestart in de bantaba met het voorlezen van een verhaal, daarna opwarmen met dans en zang en toen werd het tijd om naar de klas te gaan.
Wij zijn begonnen met rekenen, namelijk het splitsen. Alle kinderen kregen dopjes van flesjes en het splitsen kon beginnen. Eerst samen klassikaal op het bord. Het getal 5 kun je splitsen in? De leerlingen hadden steun aan hun dopjes van de flessen en gingen aan de slag. Op een gegeven moment merkten we dat een aantal kinderen dit prima onder de knie hadden, maar ook een groepje vonden dit onderdeel lastig. We hebben ervoor gekozen de klas in twee groepen te verdelen. Marije ging met de kinderen die het onder de knie hadden verder met andere sommetjes. De kids die het nog lastig vonden, kregen extra ondersteuning in mijn groepje. Geweldig om te zien was dat na een aantal keren het samen te hebben gedaan, de vingers in de lucht vlogen omdat ze het gelijk wisten. Een jongetje die in het begin van de ochtend een beetje sip keek, straalde van oor tot oor! Deze kids hebben zelfvertrouwen nodig, want ze kunnen meer dan ze denken!!
Break- time!! Wat waren Marije en ik blij met deze woorden. We voelen ons zo min, moe, leeg… net of we helemaal uitgeput zijn.
Natuurlijk na de pauze gewoon hup er weer tegenaan, alleen koste dit wel wat moeite. We zijn verder gegaan met een leesles. De kinderen werden verdeeld in vier groepen. In vier hoeken hing een papiertje met verschillende letters, namelijk de oa, ai, ee en oo. De kinderen moesten zoveel mogelijk woorden bedenken met één van deze letters erin. De kinderen waren een tijdje bezig en hadden na 10 minuten ongeveer 5 woorden. Allemaal terug naar de plek en de woorden besproken.
Vervolgens kregen de kinderen een briefje met daarop een woord, waarbij één van deze letters ontbrak. De leerlingen moesten naar de hoek lopen, waardoor hun woord ontstond. Deze opdracht bleek moeilijk voor ze te zijn en dus hebben we de woorden die moesten worden gevormd op het bord gezet. Op deze manier konden de leerlingen naar het bord kijken en beslissen naar welke hoek ze moeten gaan. Dit ging gelukkig prima! Na de leesles hadden we nog 10 minuten over… tijd voor een spelletje. We hebben een leerling voor de klas gezet, waarbij de kinderen moesten kijken naar hoe hij/zij eruit ziet. Allemaal de ogen dicht! Snel iets veranderen en open de ogen maar! Wat mist er?
Om half 2 gingen alle kinderen naar huis en konden wij ook gelijk naar huis, omdat de vrouw die de pap altijd maakt ziek naar huis was gegaan. Toen we op het punt stonden om naar huis te gaan, kregen we de uitnodiging om in the afternoon te komen voor een ‘party’. Hartstikke leuk, alleen eerst snel naar huis om een beetje energie op te doen. Na een broodje gelijk naar bed gegaan en behoorlijk wat uurtje geslapen, heerlijk!
Aan het eind van de middag kwam Sally langs ( een buurmeisje) die wordt gesponsord door Freek-Jan en Alied, zodat zij naar school kan. Op school krijgt ze computerles en moet eigenlijk oefenen met powerpoint, alleen dat gaat lastig als je geen laptop hebt. Christine heeft haar de afgelopen drie weken geholpen. Toen Christine wegging hebben wij aangeboden dat ze bij ons kan oefenen. Ik was eerst aan het skypen met thuis en dus heeft Marije samen met haar geoefend. Toen ik de veranda op kwam lopen, zag ik al een mooie powerpoint voorbij komen met foto’s van onze families op Schiphol. Op het moment dat we in gesprek waren hoorden we ook de drums op school. Wij dachten daar komen we mooi vanaf, want we kunnen nu niet weg. Toen Sally naar huis ging, zijn we met haar meegelopen om toch even bij school langs te gaan om te zeggen dat we niet waren gekomen, omdat we visite hadden. Geen probleem was het antwoord! We beginnen over 5 minuten weer! We moesten er toch echt aan geloven. Toen we begonnen was het nog een beetje schemer en konden we nog iets zien, maar snel was het aardedonker. In heel Madiana is geen stroom en dus hebben ze nergens licht. Aan de t-shirts konden we een beetje zien wie wie was haha! Mijn Afrikaanse dansmoves zijn nog niet echt top en dus zeiden de jongens steeds follow my feet, maar deze kon ik helemaal niet zien, haha! Een bijzondere ervaring zo helemaal in het donker met alleen de sterren die een beetje licht geven.

Woensdag hebben we lesgegeven in de klas van Bintu en Djerre. Hier zijn we begonnen met het versieren van de eerste letter van hun naam. De kinderen moesten eerst aangeven wat hun eerste letter was. Wij hebben de letters op een A4 papier geschreven en de kinderen kregen verschillende kleuren vouwblaadjes. De vouwblaadjes moesten ze in kleine stukjes scheuren, zodat ze hiermee hun letter konden versieren. Alle kinderen gingen aan de slag en wat een rust in de klas. Ongelofelijk hoe zachtjes de kinderen hier werken. Een aantal snelle werkers konden gelijk beginnen met de achtergrond ook te versieren met één kleur. De kinderen zijn er een hele tijd mee zoet geweest, maar het resultaat is mooi. De letters hebben we allemaal aan een muur gehangen. In the break hebben we gezellig met kinderen spelletjes gespeeld en hebben Marije en ik nog een potje getennist en wat hadden we een hoop ballenjongens haha!
After the break zijn we begonnen met een leesles, alleen bleek al snel dat de kinderen nog helemaal niet kunnen lezen. Ze kennen de letters, maar kunnen ze niet ‘aan elkaar plakken’. We zijn dus snel overgegaan naar het oefenen van een aantal letters. Volgende week zullen we starten met het hakken en plakken, b-oo-t .
Als laatste hebben we in vier hoeken gewerkt, namelijk een hoek waarin de kinderen nummers gingen schrijven, in de andere hoek gingen de kinderen het spel memory spelen, hoek 3 was een hoek waarin de kinderen een kralenplank gingen maken en als laatste een hoek waarin de kinderen gingen rekenen. Marije ging met de kinderen verschillende rekensommen maken met de dopjes. Het groepje dat bij mij kwam gingen memory spelen. De kinderen kenden dit spel niet en dus duurde het even voordat het ging lopen. De kinderen kennen hier geen spellen en dus was het steeds choose me, choose me! Na een tijdje begrepen de kinderen dat ze allemaal aan de beurt kwamen. Als een kind twee dezelfde had, werd er luid geapplaudisseerd.
Het doorwisselen verliep prima en na het werken in hoeken was het tijd om naar huis te gaan. De andere leerkrachten kwamen even een kijkje nemen bij de wand met letters. Jamidou gaf aan dat hij heel toevallig de volgende ochtend ook creatief had en het leuk zou vinden om dezelfde opdracht te doen in zijn klas met nummers. Prima gaan we doen
’s Avonds hebben we lekker aardappeltjes gekookt met groenten. Heerlijk een (beetje) Nederlandse maaltijd!

Donderdagochtend begonnen in de bantaba met het dagelijkse openingsuurtje: verhaal voorlezen en dansen. Natuurlijk werd er nu meer van onze dans verwacht, omdat we dinsdag geoefend hadden. Als ik naar de kinderen kijk, dan lukt het een beetje. Toen alle kinderen hot waren, konden we naar de klas. In Jamidou’s klas begonnen met de nummers kort te herhalen. De kinderen kennen de nummers hier goed! Hierna kregen alle kinderen een nummer van 1 t/m10, zodat we uiteindelijk een getallenlijn in de klas konden maken. De kids gingen erg stilletjes aan de slag, terwijl wij rondliepen om vooral de kleinsten te ondersteunen. Sommige kids zijn hier nog maar 3/4 jaar en dan is het best lastig om te scheuren,te plakken en recht op te plakken. Vlak voor de pauze had iedereen zijn of haar nummer af en moest iedereen opstaan als ze hun nummer hoorden. Gelijk ook even de kleuren geoefend door te vragen welke kleur ze als achtergrond kleur hadden gebruikt. In de pauze hebben Marije en ik de nummers opgehangen en nu hebben ze een getallenlijn van 1 t/m 10 hangen.
In the break hebben de kinderen weer gedanst, want er was een ‘echte’ band gekomen die met de leerkrachten ging spelen. Nou de kids gingen helemaal los en Marije en ik hadden aan elke hand vijf kinderen hangen, haha! Om kwart voor 1 moesten de kinderen toch nog even een half uurtje naar de klas, waar Jamidou de kleuren ging oefenen en de nummers nogmaals ging herhalen. Een halfuurtje later ging alle kids weer naar buiten en was het tijd voor nog meer muziek en dans. Hartstikke gezellig Het laatste nummer werd aan Marije en mij opgedragen en jaja wij moesten vooraan komen staan… uh hoe komen we hier onderuit? Niet!! Gelukkig hebben de kinderen ons gered door snel naast ons te komen dansen. Om 2 uur gingen alle kinderen naar huis en hebben wij nog gegeten met de leerkrachten en band. Hierna snel richting huis, want vanmiddag stond er een happy hour op het programma. Freek-Jan is deze hele week weggeweest voor een nascholing met huisartsen. Op donderdag werd deze afgesloten met een happy hour bij Freek-Jan en Alied. Wij waren hiervoor ook uitgenodigd. Eerst snel een powernap en om 3 uur ons klaargemaakt.
Aangekomen bij het huis van Freek-Jan en Alied waren de dokters gearriveerd en hebben we met verschillende een praatje gemaakt. Ze waren zeer geïnteresseerd in ons project en wij zeer onder de indruk van hun belevenissen deze week. Er was een djembe band gekomen uit Brikama om muziek te maken. Yassin, Nyma en Sally ( de Gambiaanse vrouwen) openden de dansvloer, al snel werden wij door de band aangewezen dat we ook moesten komen. Alleen voel je je tussen de Gambianen echt een houten plank. Snel even een drankje gaan halen en hier kwamen we in gesprek met Gabrielle. Gabrielle is een Nederlandse vrouw die hier een ziekenhuispost heeft. Schokkende verhalen die we van haar horen. Er komen ontzettend veel mensen op dit moment in haar kliniek binnen met malaria, alleen zijn de testen en medicijnen in heel Gambia bijna niet meer te verkrijgen. Er zullen dus zoals het nu lijkt veel mensen gaan sterven. Ook vertelden wij dat er zoveel kinderen ziek zijn op school en vroegen haar naar de symptomen van malaria. Het allergrootste probleem hier is dat de mensen niet voor de medicijnen kunnen betalen en als er dus geen kliniek ( zoals die van Gabrielle) is die het gratis voor de mensen doet, overlijden deze mensen. Verschrikkelijk!!
Na dit gesprek hebben we even gezeten en werden toen weer naar de dansvloer geleid, waar de huisartsen lekker aan het swingen waren. Alhagy zei tegen mij dat ik ook moest gaan dansen, maar het klappen aan de kant vond ik prima. Toch moest ik er toch aan geloven, want Alhagy trok mij de dansvloer op en dus had ik geen keus meer! Haha het waren weer hele andere danspasjes dan die wij kennen van school, dus weer even wennen.
Het laatste nummer werd aangekondigd en daarna vertrokken de dokters in taxi’s weer richting hun hotel. Samen met Ali, Sara en Alied hebben we alles opgeruimd en thuis ons avondmaal genuttigd, namelijk een lekker stuk tapalapa(brood).

Vrijdag ook richting Roots Nursery school! De auto is nog niet gemaakt, dus kunnen we niet naar Faraba. Aangekomen even snel overlegd bij wie we gaan lesgeven en het werd Nursery 1 met Modou. Modou is vorig jaar afgestudeerd als art artist, maar kan hier geen werk in vinden en heeft niet genoeg geld om door te kunnen studeren. Hij heeft er voor gekozen om de leerkrachten hier te helpen en is zelf ook een hele enthousiaste en goede leerkracht.
We zijn begonnen met een soort kennismakingsspel. Alle kinderen kwamen in een cirkel zitten en moesten de bal naar elkaar rollen. Voordat ze bal naar iemand rolden, moesten ze de naam zeggen. De kinderen vonden het een leuk spel en wat bleek wij leerden niet alleen de namen, maar ook de kinderen wisten elkaars namen nog niet zo goed.
De laatste keer dat we in deze klas waren, hebben we de cijfers 1t/m5 aangeleerd. De kinderen kenden toen de cijfers nog niet zo goed. Nu merkten we een groot verschil, want de kinderen konden de cijfers goed opnoemen. Modou heeft deze week goed werk verricht. Na deze herhaling hebben we verschillende activiteiten gedaan, waarbij de kinderen de cijfers moesten herkennen of in de goede volgorde moesten gaan staan. Daarna kregen de kinderen allemaal een papiertje met de nummers 1 t/m 5 en dopjes. Ze moesten achter elk cijfer het aantal dopjes leggen. Een moeilijke opgave, maar sommige kregen het goed voor elkaar. Modou gaf aan dat hij dit volgende week gaat herhalen, omdat hij dit een goede oefening vind.
We hebben afgesloten met twee spelletjes, waarbij we ook nu weer merkten dat de leerkrachten het gelijk oppikken. Leuk is dat toen Marije snel wat ging ophalen uit een andere klas, een leerkracht een activiteit die wij een week eerder hadden laten zien aan het herhalen was, super!
Alle kinderen vlogen naar buiten voor de pauze, alleen Steven ( een heel klein hummeltje) lag op zijn tafel. Ziek! Jeetje wat was het jochie warm, niet normaal! Meegenomen naar buiten en daar is hij op een bankje gaan liggen. De kinderen mochten na de pauze naar huis voor hun vrije middag. Het jochie lag nog steeds doodziek op het bankje. Wij zijn even bij hem gaan zitten en schrokken van zijn ademhaling. We hebben Modou erbij geroepen en deze heeft het jochie een medicijn gegeven. Bij het jochie liepen traantjes over zijn wangen! Ik heb hem even vastgehouden voor een dikke knuffel en aai over de bol. Toen was het toch echt tijd voor het jochie om naar huis te gaan. Gelukkig hoeft hij niet zover te lopen en nam zijn broertje hem aan de hand mee. Modou gaf al aan dat het malaria zou kunnen zijn, zulke hoge koorts! Allebei even naar het hek gelopen om het jochie na te kijken en toen rolde er een traantje over mijn wang, want wat is dat toch moeilijk zeg! Je kunt helemaal niks doen en nu maar hopen dat we het jochie dinsdag op school weer zien. De hele middag zijn we hierdoor van slag geweest en blijft het jochie in je gedachten.
Om onze gedachten toch te verzetten zijn we aan ons verslag gaan typen en de lesvoorbereidingen van volgende week gemaakt. Aan het eind van de middag werden we bij de buren uitgenodigd voor een borrel. Zij hebben een paar dagen visite van een huisarts, zijn vrouw en dochter. De dochter gaat maandag met ons mee naar de school in Faraba. Er werd aan ons gevraagd of we zin hadden om pannenkoeken mee te eten, nou dat slaan wij zeker niet af! Heerlijk! Na de afwas te hebben gedaan richting ons eigen huisje! De dag afgesloten met een filmpje.

Zaterdagochtend vroeg op, want om half 8 vertrokken we met Alhagy richting Senegambia. Om 8 uur waren we in het hotel en hebben we zijn we bij het zwembad gaan liggen. Lekker nog even de ogen sluiten, want erg goed had ik niet geslapen na alle indrukken van gisteren. Om kwart over 9 nog snel naar het werk gefacetimed, hartstikke leuk om ze even te spreken en te zien! De rest van de ochtend heerlijk gerelaxed. Begin van de middag aangekleed en richting de strip om even wat kleine dingetjes te halen en te lunchen. Toen we terugkwamen konden we nog even een uurtje in het zwembad vertoeven, want daarna hadden we een meeting bij Eddies.
Eddies waren we nog nooit geweest, maar toen we langs het strand liepen en een Nederlandse vlag zagen, wisten we dat het daar moest zijn. Hier hadden we afgesproken met Maarten. Maarten heeft het dak bij Freek-Jan en Alied’s huis erop gemaakt en ook bij Ali’s huis en was opzoek naar twee zwarte pieten. Aangekomen bij Eddies zagen we nog geen Maarten, maar een andere vrouw vroeg of wij op hem wachten. We zijn bij haar en haar dochter gaan zetten en zij vertelden ons wat de bedoeling is van volgende week zaterdag, want dan zijn we zwarte piet voor de Nederlandse en Belgische kinderen die hier wonen. Toen Maarten was gearriveerd de planning doorgenomen en een aantal drankjes gedronken met allemaal Nederlanders die hier wonen. Gesproken over het Gambiaanse leven en hun werk hier, interessant! Maarten vroeg ook naar ons plannen en we vertelden dat we vanaf december in Kololi willen gaan wonen, omdat we na de kerstvakantie starten in Latrikunda met lesgeven. Het probleem van onze huisvesting uitgelegd en hij vertelde ons dat een Nederlands koppel in het dorpje naast Kololi een huis hebben en graag een gedeelte willen verhuren. Hier zijn we aan het eind van de middag gaan kijken met Maarten en zag er fantastisch uit! Het lijkt wel een hotel Groot voordeel is dat er een watchman is die de boel in de gaten houdt, een fijn gevoel! Wij zijn gelijk enthousiast.
Op de terugweg gestopt bij een kraampje om groenten en fruit te kopen. We hebben heel wat vitamientjes ingeslagen voor de komende week. Maarten heeft ons afgezet bij de Right Choice waar we werden opgehaald door Alhagy. Bepakt en bezakt kwamen we thuis en hebben de film van gisteren afgekeken.

Zondagochtend na het ontbijt begonnen met de grote schoonmaak, want wat is ons huis stoffig en zanderig! Gisteren zaten er ontzettend veel vliegjes in huis en Marije heeft deze gedood met de bop-spray, alleen hebben we er niet zo snel over nagedacht dat die bop-spray zo’n vieze lucht geeft! Bah, wat een lucht! Snel alle ramen en deuren open en de ventilator in de kamer. Marije is dus begonnen in huis met alles opruimen en ik ben op een steen bij de kraan buiten gaan zitten om al ons vieze ondergoed te wassen. Toen ik het had opgehangen was het een kleurrijke lijn. In de middag even gaan liggen en toen snel onder de douche, want in de middag stond een skype date gepland met de hele familie. Zij vieren vandaag Sinterklaas. Hartstikke leuk en wat een schatje is kleine Mas toch!  Er lag zelf een cadeautje met gedichtje voor mij, wauw! Een heerlijke chocolade letter. Nu zijn we druk aan het typen voor ons verslag en gaan vanavond lekker koken met alle groenten!

Onze vierde week is alweer voorbij, jeetje wat vliegt de tijd zeg! Terwijl als ik denk aan het afscheid op Schiphol lijkt dit wel al een hele poos geleden. Deze week hebben we veel leuke lessen kunnen geven, waarbij de koppies straalden.. Daarnaast ook een confronterende week met veel zieke kids en de schokkende verhalen. Een week vol met verschillende emoties!
We zullen nog twee weken hier in Madiana wonen, waar we ons ontzettend thuis voelen. Aan het afscheid willen we nog niet denken, maar gelukkig duurt dat nog even. Na deze twee weken begint hier de kerstvakantie en komen twee lieve meiden, namelijk José en Michelle ons gezellig opzoeken. Daar hebben we ontzettend veel zin in!

Tot volgende week!!

Liefs Jannike