Goodmorning teacher, goodmorning friend!

Lieve allemaal,

Met deze zin worden we elke ochtend op de scholen begroet door de kids. Alle kinderen komen naar je toe gelopen en geven je een hand en zeggen deze woorden! Een fijne begroeting om de schooldag mee te beginnen. De hele week hebben we lesgegeven, waar we ontzettend van hebben genoten. Daarnaast was het deze week echt Gambian winter, zoals de Gambianen zeggen. We hebben deze week een aantal keren in lange broek en vest gelopen en onder een slaapzak geslapen, want de temperatuur was ‘nog’ maar 22 tot 25 graden. Onvoorstelbaar dat we het hier met deze temperatuur al koud hebben, terwijl we in Nederland staan te juichen als deze temperaturen in ons land zijn. Ik denk dat onze lichamen al gewend zijn aan de Gambiaanse temperaturen van boven de 32 graden.

Vorige week zondag hebben we begin van de ochtend de baobab in een emmer met water gezet om te laten weken. Een ‘schone’ emmer was eerst nog een probleempje, want alle emmers waren gebruikt bij ons wc probleem van vorige week! Na een emmer flink te hebben geschrobd met desinfectie durfden we het aan. Deze baobab komt van de baobab bomen en hadden we vrijdag op de markt gekocht. Nadat het een aantal uren had liggen weken, werd het tijd om te kneden. Lekker met je handen al het sap uit de baobab kneden, zodat alleen de pitten en draden nog overblijven. Hierna hebben we het twee keer gezeefd en konden we de andere ingrediënten toevoegen. Eerst een banaan geprakt en erdoorheen gedaan, vervolgens kokos en als laatste essence met bananensmaak. Allemaal door elkaar roeren en klaar is de baobab juice. Met een trechter in de verschillende flessen gedaan en we hadden een hele voorraad  Baobab is goed voor als je de maag op de hobbel hebt, dus dat kwam deze week goed van pas haha! Eind van de middag de lessen voorbereid voor de school in Faraba Kairaba. Dit was best lastig, omdat we het niveau van de kinderen nog niet goed kunnen inschatten.

Maandagmorgen om kwart voor 8 met Alhagy vertrokken richting de turntable. Daar kwamen we iets te laat aan. Gelijk zijn we opzoek gegaan naar Solomon’s auto. Aangekomen bij de auto zagen we meteen dat het Solomon niet was, maar zijn broer. Ze lijken precies op elkaar. Solomon moest werken en dus bracht zijn broertje ons weg. Hij heeft even stevig doorgereden om de verloren tijd in te halen.
Na 45 minuten kwam de school in ons zicht. Aangekomen werden we even hartelijk begroet als vorige week door de leerkrachten en headmaster. Vandaag beginnen we lesgeven in Nursery 3 van Mr. Amodou. Eerst even met Amodou overlegd of de leerlingen de cijfers al een beetje kennen. Ja hoor was zijn antwoord! We begonnen vol goede moed met een rekenspelletje waarbij de kids de nummers opzeggen en vervolgens een kaartje krijgen en in de goede volgorde moeten gaan staan. Al snel bleek dat de kids nog helemaal geen cijfers kennen. Bij elk cijferkaartje dat we omhoog hielden, werd er een ander cijfer genoemd. De kids kunnen doortellen van 1 naar 10, maar leren niet het cijfer te identificeren. Eerst de kinderen de cijfers 1 t/m 5 laten oefenen in verschillende activiteiten. Na deze rekenles hebben we de eerste les uit onze eigen methode gegeven. Hier hebben ze geen bord, dus hebben we snel wat a4 papiertjes opgehangen, zodat we toch een bord hadden. De kids hebben kennisgemaakt met de letter S. Ze hebben een slang beweging erbij gemaakt en de lettersound van s geoefend. Na deze klassikale instructie, kregen alle leerlingen een papiertje. De leerlingen mochten allemaal een slang tekenen en vervolgens de letter S schrijven. Hier was het ook even improviseren, omdat de kinderen nog geen tafels hebben. Allemaal op de grond zitten en het tekenen kon beginnen.
Na de pauze is Marije met de kinderen in hoeken gaan werken. Een bouwhoek, tekenhoek, puzzelhoek en een hoek met ontwikkelingsmateriaal. In de pauze kwam een leerkracht naar mij toe met Nederlands lesmateriaal, maar het was nog niet was vertaald. Hier ben ik na de pauze dus even mee aan de slag gegaan, zodat ze dit kunnen gebruiken.

We zijn vandaag best een beetje geschrokken van het niveau, alleen moeten we ook in ons achterhoofd houden dat de school pas een maand geleden gestart is. We zien het als een ontzettende uitdaging om de leerkrachten te helpen de boel op te starten.

Om 1 uur werden we opgehaald en werden we afgezet bij een compound vlakbij de stip ( het senegambia gebied). In het hotel hebben we een Nederlandse vrouw ontmoet ( de vriendin van Solomon) en zij vertelde ons over het huisje waar zij verblijft. Wij zijn nog aan het rondkijken voor een appartement/huisje voor de periode na de kerstvakantie als we gaan lesgeven in Latrikunda. Aangekomen bij de compound hadden we Brenda snel gevonden en leidde ze ons rond in het huisje. Het zag er goed uit, alleen hoorden we later van de eigenaar dat deze niet meer vrij is in de periode dat wij er graag in willen, helaas! Hij had nog wel andere huisjes, alleen zagen deze er een heel stuk minder uit en waren behoorlijk smerig. We kregen bij Brenda een echte Gambiaans maaltijd aangeboden en zijn daarna met z’n drieën naar het hotel gelopen voor een duik. Na driekwartier kregen we een telefoontje van Alhagy dat we teruggingen naar Madiana.

Op de terugweg nog snel gestopt op de turntable om groenten en fruit te kopen en bij de supermarkt om de boodschappen te doen voor de hele week. De rest van de week geven we les in Madiana en in Madiana zitten alleen twee locals shops waar je alleen de broodnodige dingen kunt halen, zoals brood.

Teruggekomen in Madiana nog even met Freek-Jan, Alied en Christine gekletst en toen snel naar huis om ons bed in te duiken. Na een dag met veel reizen, lesgeven en verschillende indrukken waren we behoorlijk moe!


Dinsdagochtend was onze reistijd veel korter, namelijk één minuut haha! De rest van de week geven we les op de Roots Nursery school . Hier worden we elke ochtend vriendelijk begroet door de leerkrachten met een handdruk. Vandaag zijn we begonnen met lesgeven in Mister Kolley’s klas (nursery 1). We zijn ook hier begonnen met de nummers 1 t/m 5. Verschillende activiteiten gedaan om de getallen te oefenen. Één van de activiteiten was dat de leerlingen naar de goede hoek moesten lopen. In de verschillende hoeken hingen vijf verschillende nummers. Wij noemden nummers en de leerlingen liepen naar de goede hoek. Op een gegeven moment hadden de leerlingen dit goed in de gaten en gingen we een stapje verder. Ze kregen allemaal een papiertje met daarop een nummer en moesten nu individueel op zoek gaan naar de goede hoek. Dit bleek voor een aantal leerlingen nog behoorlijk lastig. We hebben aan mister Kolley laten zien dat je op deze manier er ook achter kunt komen welke kinderen nog meer oefening nodig hebben. Na deze rekenles hebben we de kleuren met de leerlingen geoefend, waarbij verschillende activiteiten aan de orde kwamen, zoals: welke kleur mist, kun je iets aanwijzen met de kleur....! Ook hier hebben we de eerste leesles gegeven. Na de klassikale instructie hebben de leerlingen een slang getekend en hierna hebben we ervoor gekozen om in twee groepjes op te splitsen. Een groepje ging met Marije de letter S schrijven en de tweede groep ging het spel domino spelen, nouja spelen is een groot woord. De leerlingen keken mij met open mond aan en begrepen er niks van. Na een aantal voorbeelden te hebben gegeven, bleven de blikken van de kids hetzelfde en heb ik besloten ook met de groep te starten met het schrijven van de S.

Na deze inspannende ochtend voor de kids was het tijd voor pauze! Dit gaf ons mooi de gelegenheid even met Mister Kolley te praten. Hij gaf ons een groot compliment en was onder de indruk van onze activiteiten. Helaas zei de beste man dat zijn lesgeven hetzelfde was als de onze. Wij hebben het anders gezien in de voorgaande dagen en gehoord van de rest van de leerkrachten. Mister Kolley is nog van de oude stempel en bereid zijn lessen van te voren niet voor. Hij is er van overtuigd dat de lessen hetzelfde zijn, dus lastig voor ons om met hem te overleggen en heeft het zin om hier verschillende werkvormen te laten zien? Pakt hij deze op? Na schooltijd hebben we dit met de andere leerkrachten besproken en zij gaven aan dat het hun verstandig lijkt dat wij vooral in de andere klassen lesgeven en zij dan af en toe naar zijn klas kunnen om hem te pushen, omdat ze hopen dat hij van hun meer zal aannemen.
Na de pauze hebben we in de klas Jamilou en Modou geobserveerd. Twee jongen leerkrachten die ontzettend enthousiast zijn en goed lesgeven. Net als in de andere twee klassen waar we vorige week hebben gekeken, valt het op dat ze veel klassikaal lesgeven en weinig groepswerk of andere werkvormen gebruiken.

Om half 2 kwam Mister Kolley langs om aan te geven dat het tijd was om naar huis te gaan. Wij werden uitgenodigd voor teachers breakfast ( een soort pap van rijst). Met zijn allen uit een groot bord gegeten. Toen met de leerkrachten gesproken over wat zij verwachten van ons. Zij vroegen ons wat ons was opgevallen. We hebben aangegeven dat we het werken met verschillen werkvormen missen en zij sloten zich hierbij aan en gaven aan dat ze de fun soms missen bij het leren. Afgesproken dat wij de komende weken veel verschillende werkvormen zullen laten zien.

Woensdagmorgen was een speciale ochtend op school, want ons buurjongetje Mohammed ging voor het eerst naar school. Toen wij het plein opkwamen, kwam hij op ons afstormen voor een dikke knuffel. Om 9 uur moesten alle kinderen naar de bantaba voor de opening. Mohammed kwam tussen Marije en mij instaan, want dit was natuurlijk best even spannend met alle kinderen. Ik heb hem een hand gegeven en samen zijn we naar binnen gelopen. Ik ben even naast hem gaan zitten en na 10 minuten rustig opgestaan. Hij liep eerst achter mij aan, maar toen ik hem rustig terugbracht bleef hij zitten. Mister Kolley begon met een quiz, waarbij wij ook goed moesten opletten, omdat hij ons ook af en toe een vraag stelde. Na deze (iets te lange) quiz alle kids naar de andere bantaba om te gaan dansen en zingen. Voordat ze konden beginnen werden wij in het zonnetje gezet, want wij moesten in het midden gestaan en beginnen met het zingen van een liedje. We hebben ons hieruit kunnen redden door te zeggen dat we niet zulke goede zangeressen zijn. De kids starten het zingen en wij mochten starten met dansen, jeetje wat voelden wij ons stijve harken. ’s Avonds hebben we het dansen nog even geoefend in onze kamer, dit wordt een moeilijk verhaal voor mij haha!

Na deze gezellige opening gingen alle kids naar de klas. Wij zijn in Jamilou en Modou’s klas (nursery 1B) gestart met lesgeven. We hebben verschillende activiteiten gedaan met de getallen, kleuren en een afsluitend spel. Ondertussen dat wij aan het lesgeven waren vertaalden Jamilou en Modou het naar het Madinka voor de kids. Gelukkig sloten deze activiteiten goed aan bij het niveau van de kids. Leuk om die stralende koppies te zien bij de verschillende activiteiten. Jamilou en Modou waren ook ontzettend enthousiast en wat het mooiste was, is dat ongemerkt ze de activiteiten overnamen. Marije en ik keken elkaar tevreden en met een glimlach aan en kwamen steeds verder in de klas terecht. Hier worden wij ontzettend blij van, omdat het de bedoeling is dat zij het overnemen en deze lessen uiteindelijk zelf gaan geven. In het begin wilden zij de kinderen nog op de goede volgorde zetten, maar toen wij uitlegden dat het om de sociale en communicatieve vaardigheden ging, lieten ze de kinderen helemaal hun gang gaan. Grappig was dat een jongen had gezegd dat hij nog nooit met een meisje had samengewerkt!
Afgesloten met het spel: hoeveel staan erachter je? Waarbij veel gelachen werd door de kids en leerkrachten. Op een gegeven moment moesten de leerkrachten ook raden en hebben we de hele klas achter eentje gestuurd, waardoor het explodeerde in de klas met luid gelach 
Break-time! Even met Modou en Jamilou gesproken over de verschillende activiteiten. Ze vroegen ons hoelang wij al leerkracht zijn, toen we zeiden dat we ook nog maar een jaar klaar waren, vonden ze dit onvoorstelbaar. Wij hebben hun verteld dat het niveau in Nederland en Gambia niet met elkaar te vergelijken is. Wij hebben tijdens onze opleiding 4 jaar stagegelopen dat kennen ze hier niet. Wij zijn natuurlijk ook nog echt broekies, maar zij zien ons nu als mentoren. Dat voelt soms best een beetje gek. In de pauze vertelde de twee jongens enthousiast aan de andere het spel en gingen het helemaal uitbeelden, leuk!!
Na de pauze met de klas van Solomon ( nursery 3) naar buiten gegaan voor verschillende rekenactiviteiten. Ook hier sloten de activiteiten goed aan bij het niveau, gelukkig! Op een gegeven moment hadden we een vierde persoon nodig, geen probleem zei Mister Kolley die even een langskwam… Ik doe dat wel! Maar zijn klas dan? Geen probleem die konden wel even wachten.. Wij stonden even perplex en hebben de activiteit dus maar niet te lang laten duren.

Na schooltijd de pap gegeten en toen kwam er een spel voor de leerkrachten. Springtouwen!! Er werd een dalasi ( muntje) op de grond gelegd en tijdens het springen moet je deze van de grond pakken. Een moeilijke opdracht, waarbij er veel om elkaar gelachen werd! De eerste keer is het mij gelukt, maar dit was puur geluk… want de andere keren ben ik er niet meer in geslaagd! We hadden onze excersise ook weer gehad en er werd ons gevraagd om de volgende dag P.E ( gym) geven. De temperatuur is behoorlijk gezakt deze week, dus kunnen ze een keer gym geven aan de kinderen.


Donderdagmorgen gestart in de bantaba. Aan ons werd gevraagd of wij misschien een verhaal hadden om aan de kinderen te vertellen. Gelukkig had ik in mijn tas een boekje met het verhaal van the little red hen! Deze voorgelezen aan de kinderen, terwijl het door Modou werd vertaald. De kinderen vonden het verhaal gelukkig leuk en konden de vragen goed beantwoorden. Na de warming-up met dans en zang was het tijd voor Nursery 2, de klas van teacher Bintu en Jerre, om te beginnen met gym.
We zijn begonnen met de kinderen in treintjes achter elkaar te laten lopen en degene die voorop was bepaalde welke kant ze op gingen. Op een gegeven moment was er iemand anders aan de beurt. Het wisselen was eerst lastig, maar op een gegeven moment hadden de kinderen het goed door.

Na de warming-up hebben we een grote cirkel in het zand gemaakt en een soort stoelendans gedaan. Als de muziek stopte, moesten de kinderen zo snel mogelijk in de cirkel staan. De laatste valt af! De kinderen genoten zichtbaar van deze activiteit. Ze moesten eerst even lachen om de Nederlandse muziek, maar liepen enthousiast rondjes samen met de leerkrachten. Na een aantal keren dit spel te hebben gedaan, hebben we een variant op softbal gedaan. Eerste paar keren ging het niet zo soepel, maar na een aantal rondes hadden ze het door en ging het er fanatiek aan toe!

Na de break-time was de klas van Solomon aan de beurt voor P.E. Hier hebben we ongeveer dezelfde activiteiten gedaan, alleen wat niveauverschillen aangebracht. Voor ons was deze ochtend ook een goede work-out, want we hebben er wat aan afgerend!
Opvallend is dat wanneer de kinderen naar huis mogen ongeveer de helft nog een hele poos blijft hangen. Ze willen niet naar huis, maar op school blijven. Aan alle armen van de leerkrachten hangen 8 kinderen. Uiteindelijk lukt het ze om de kids naar huis te sturen. De planning voor vrijdag was nog niet helemaal duidelijk voor ons, omdat we nog geen bericht van Solomon ( Faraba Kairaba) hadden gehad of we daar vrijdag heen gingen. Dit hebben we besproken met de leerkrachten van Madiana en kregen te horen dat ze hoopten dat de chauffeur niet zou komen. We wachten het af! Donderdagavond even naar Freek-Jan, Alied en Christine geweest, omdat het internet bij ons niet werkt. Ik had via mam te horen gekregen dat Esther het gedoneerde geld van de collega’s van de Thriantaschool had gebracht. Wat een verrassing!! Geweldig 120 euro, wat een bedrag! Op dit moment zijn we druk aan het kijken welke scholen welk materiaal nodig zijn en er zijn veel kinderen die niet naar school kunnen, vanwege geld gebrek. Na het internet uurtje geborreld met de buren, want Christine vertrekt morgen weer naar Nederland. Daarna heerlijk genoten van de chicken domoda gemaakt door Freek-Jan.

Vrijdagmorgen nog niks gehoord van Solomon en dus naar Roots Nursery school gegaan. Daar werden we onthaald met de woorden dat het bidden geholpen had. Ze hadden gebeden dat de chauffeur niet zou op komen draven. Marije is nu gestart in de bantaba met een verhaal over drie geiten, waar de kinderen om moesten lachen. Mister Kolley zat de hele tijd in de klas en zag er slecht uit. We vonden hem er de hele week al slecht en sloom uitzien, nu weten we waarom. Uiteindelijk toen de kids naar de klas werden gestuurd, kwam Solomon naar ons toe om te vragen of wij zijn klas wilden overnemen. Mister Kolley voelde zich zo slecht dat hij naar huis moest. De kids van zijn klas spreken nog geen Engels, dus namen wij de klas met de oudste kids over. Haha leuk om ook hier in te vallen  We zijn met de kids van Nursery 3 begonnen met het werken in hoeken. Marije ging met een groep olifanten vouwen en ik begon met de andere groep een tekening van zand te maken. De kinderen moesten eerst een tekening maken, vervolgens met lijm over de lijntjes en dan zand erop! De tekeningen zijn goed gelukt en ook de olifanten waren top! We hebben ervoor gekozen om niet meer te wisselen, want de kinderen waren al een behoorlijk tijd bezig met de activiteiten. Na deze creatieve les gestart met rekenen. De leerlingen kregen allemaal een papiertje en gingen nu zelf sommen bedenken, bijvoorbeeld met als antwoord 10 en 14. Er stonden een aantal voorbeelden op het bord en de leerlingen gingen aan de slag. Op zo’n moment zie je welke leerlingen extra ondersteuning nodig hebben. Deze namen hebben we doorgegeven aan Solomon. Om kwart voor 1 was het tijd voor pauze. De kinderen kregen allemaal een broodje en mochten daarna naar huis. Alle scholen zijn hier op vrijdagmiddag vrij’. Marije en ik stonden allebei bij een andere deur om kinderen eruit te laten. Op een gegeven moment kwamen er drie jongens langs lopen en eentje bleef staan. Allerlei vragen en dat hij graag een keer bij mij langs wilde komen… Nou echt niet! Hij vroeg of ik dichtbij woonde, dus gezegd dat ik heel ver van hier woon haha! Ik snel met de kinderen praten in de hoop dat hij wegging, maar dit werkte niet. Op een gegeven moment had Jamilou het door en die kwam richting mij lopen… De jongen wist niet hoe snel hij weg moest gaan, haha! Fijn dat we hier zo beschermd worden  Vrijdagavond in onze eigen bioscoop een filmpje gekeken.

Zaterdagochtend om kwart voor 8 met Alhagy richting Senegambia vertrokken. We hadden veel op het programma voor vandaag. Helaas is alles hier pas rond 10 uur open en dus zijn we eerst het hotel ingegaan en daar ons broodje die we onderweg hadden gekocht opgegeten. Om half 10 vertrokken richting GTS appartements. Hier hadden we met Kemo afgesproken die ook vaak op de school in Faraba Kairaba is en Maartje een huisje voor ons had gereserveerd. Aangekomen riep er iemand op straat naar ons. Marije en ik keken elkaar aan van is dat hem? Allebei geen idee! We hebben de beste man één keer gezien en soms lijken ze zo op elkaar. Het bleek hem te zijn, wij hebben natuurlijk niet laten merken dat we het niet wisten haha! Toen we bij GTS aankwamen, liet hij ons een appartement zien zonder een mogelijkheid om buiten te zitten. Van Maartje hadden we begrepen dat het een huisje zou zijn met dakterras. Toen wij hier naar vroegen, leidde hij ons daarheen en dit zag er goed uit. We willen graag buiten kunnen zitten, omdat het zo warm is. Marije en ik waren enthousiast over het huisje, alleen toen kwam het slechte nieuws. Het huisje is de eerste drie weken verhuurd van ons periode. Alleen was dit een beetje vreemd, omdat Maartje dit al gereserveerd had. Wij hebben aangegeven dat we het vervelend vinden om dan nog een keer te moeten verhuizen. In deze vier maanden verhuizen we al best vaak en dan ben je net weer aan je ‘huisje’ gewend en moet je weer weg. Daar komt nog bij dat het gereserveerd voor ons was.. Ja zei Kemo miscommunicatie, maar hij zou ons helpen met de verhuizing. Marije en ik hebben aangegeven hier over na te moeten denken… Onze Gambiaanse vrienden gaan allemaal ook even navraag doen voor een goed appartement, dus misschien komt daar nog iets uit.

Met een beetje teleurstelling liepen we terug naar de strip, waar we naar een wisselkantoortje zijn gegaan. Hier een goede deal kunnen sluiten en geld gewisseld. Toen was het tijd om een stempel te halen voor ons verblijf. Bij aankomst op 3 november hebben we een stempel gekregen voor 21 dagen en we moeten er eentje voor vier maanden. Hup wij het politiekantoortje binnen waar nog een vrije jonge jongen zat. Hij gaf aan dat hij iemand moet bellen die het kan regelen. Hebben jullie even tijd? Geen probleem, wij wachten wel even. Een kwartier later kwam er een grote vent binnen met een zonnebril. Hij leidde ons een klein en donker kamertje binnen, waar de stempel gezet ging worden. De man was vol concentratie bezig, maar uiteindelijk ging de zonnebril af en begon hij vriendelijk vragen te stellen. Nu hebben we dus stempel voor 3 maanden, een stempel met daarin geschreven hoelang we mogen blijven. Een heel ander gemeentehuis dan we in Nederland zijn gewend.
Zo dat konden we ook weer van ons lijstje strepen.

Om 12 uur hadden we met Ben en Charles afgesproken. Nog een uurtje de tijd.. naar het zwembad had geen zin meer. Hup naar paradiso voor een cappucino en kop thee. Om 20 voor 12 vertrokken richting de ‘ grote’ weg.. want jaja Marije en ik gingen als echte locals in een gele taxi. Ze hebben hier twee soorten taxi’s, namelijk groen voor toeristen en gele voor de lokale bevolking. De gele zijn een stuk goedkoper dan de groene. Aangekomen werden we meteen aangesproken door verschillende taxi chauffeurs.. Gekozen voor degene die er het meest ‘betrouwbaar’ uitzag haha! Zo we zaten en keken elkaar meteen aan, want wat een geluid maakt deze auto!! Deze zou absoluut niet door de apk komen! Uitgestapt vlak bij Charles huis en even gewacht. Op een gegeven moment kwam Charles aanlopen en even later ook Ben. Bij Charles thuis gezellig gezeten en wat gedronken. Ze vroegen ons ook meteen naar de plannen voor kerst… uh nog geen idee. Nou dan kwamen we bij hun in de compound.. De hele avond eten, drinken en dansen tot ’s ochtends vroeg! We zijn erg benieuwd!
Op een gegeven moment zijn we nog even naar Marie gelopen. Aangekomen bij haar huis bleek dat ze er niet was , maar wel onderweg naar huis. Toen ze thuiskwam had ze een super mooie jurk aan, alleen zag ze er verdrietig uit. We vroegen of alles goed ging en toen vertelde ze ons dat ze van een begrafenis kwam van iemand van 23. Zo dat kwam bij ons ook binnen zeg! Onvoorstelbaar hoe vaak we in deze periode al hebben gehoord dat zulke jonge mensen overlijden. Het drukt je weer even met de neus op de feiten. Ik ben even oud als degene die is overleden… Dan besef je dat je moet genieten van alles wat je mee mag maken!!

Om 2 uur was het tijd om terug te gaan. Charles en Ben hebben nu een gele taxi voor ons geregeld. We stapten in een auto waarbij de vooruit helemaal gebarsten was, maar de man kon het nog prima zien.
Aan het eind van de middag konden we nog even genieten bij het zwembad, want Alhagy belde ons dat hij nog een trip had. Hij zou om 7 uur terug zijn! Heerlijk gezwommen, gelezen en gerelaxt bij het zwembad. Om 6 uur gegeten bij Paradiso en toen moesten we even wachten, want Alhagy’s trip liep uit. We kwamen Solomon nog tegen en hebben nog even met hem gekletst.

Om half 8 was Alhagy er en konden vertrekken naar huis. Onderweg nog gestopt voor wat boodschappen en toen kon onze trip door het donker beginnen. In alle dorpjes rondom Madiana en in Madiana zelf is geen stroom, dus aardedonker! Bijzonder om zo in het donker naar huis te rijden.

Vandaag zijn we bezig met het typen van de verslagen en hebben we de was gedaan. Om half 2 stond Alhagy voor de deur om ons op te halen voor de lunch. Alhagy was op een trip met Nederlanders die ook bij Alhagy en Yassin bleven eten. Gezellig met een grote groep uit een hele grote schaal fish domoda gegeten en gezellig gekletst. Nu zitten we met een drankje lekker op de veranda te genieten van het zonnetje

Het is een behoorlijk lang verslag geworden, maar het was ook een fantastische week. Volgens een Gambiaan zijn wij nu voor 65% Gambiaan. Wij vroegen waarom 65 %? Nou als we een Gambiaanse vriend zouden hebben dan stijgt het naar 95%. 100% halen we niet vanwege de kleur…. Nou dan zijn wij tevreden met 65%, want dit lijkt ons het hoogst haalbare!!

Bedankt voor alle leuke reacties op de vorige verslagen! Het is zo leuk om de reacties te lezen !!

Fijne zondag!

Dikke knuffels Jannike