Nagadev.. Jamarek!

Lieve Allemaal,

Hier is dan met een beetje vertraging het verslag van onze 10e week in Gambia. Hier hebben we vandaag tijd voor, omdat het een public holiday is. Alle kinderen zijn vrij, omdat de profeet Muhammed jarig is. Deze week zijn we begonnen met het lesgeven op de voor ons vertrouwde scholen in Latrikunda, namelijk de CCLK school en de school van Marie, de Marie Rita’s School. In Madiana hebben we een aantal woorden Madinka geleerd, maar nu moeten we overschakelen naar Wolof. Wolof is de taal die ze hier in Latrikunda spreken. De titel van dit verslag is ook in Wolof en betekend: Hoe gaat het? Het gaat goed. Dit geeft ook precies aan hoe wij ons nog steeds voelen.. GOED!

Maandag kon na twee weken vakantie het lesgeven weer beginnen. Om 8 uur moesten we bij de turntable zijn, waar we door Solomon werden opgehaald. Nu makkelijk voor ons te doen, omdat we dicht bij de turntable wonen. Na een aantal minuten op Solomon te hebben gewacht, omdat hij zich verslapen had kon onze reis naar Faraba Kairaba beginnen. Gelukkig waren we ondanks de vertraging nog op tijd en dachten we gelijk te kunnen beginnen. Helaas kregen we te horen dat de leerkrachten eerst de lokalen nog schoon moesten maken. Twee weken vakantie betekent dat de lokalen vol liggen met stof en viezigheid, dit moet met een ‘’Gambiaanse’ handveger schoon worden gemaakt. Ondanks dat de leerkrachten om 8 uur aanwezig waren, was dit nog niet gebeurd. Snel met elkaar begonnen om de boel op te ruimen. Enigszins teleurgesteld gingen we om 10 uur aan de slag. We baalden van het feit dat we hier maar één dag in de week zijn en de leerkrachten dan de boel niet geregeld hebben. Marije begon in nursery 4 en ik in nursery 3 met 40 leerlingen. Ik had er vandaag zoveel, omdat er een leerkracht nog op vakantie was en dus nursery 2 ook bij ons in de klas kwam. Eerst begonnen met het herhalen van cijfers 1 t/m 5 in de verschillende activiteiten. Ik merkte dat de leerlingen de cijfers beter konden identificeren en plezier beleefden aan de verschillende activiteiten.
Na de pauze heb ik een les gegeven uit onze leesmethode, namelijk de letter S aanleren. Eerst het verhaal voorgelezen, de beweging gemaakt en de kinderen de letter S in de lucht laten schrijven. De kinderen kregen allemaal een papiertje om een slang te tekenen en vervolgens de s te schrijven. Deze kids gaan nog niet zolang naar school en veel hebben nog nooit een potlood vastgehouden, daarom heb ik eerst klassikaal de pengreep besproken. De kinderen gingen aan de slag, alleen bleek het tekenen en schrijven beide moeilijk te zijn. Het schrijven hebben we op het bord gezamenlijk gedaan door de kids eerst een gestippelde letter over te laten trekken. Aan het eind van de ochtend de kinderen in hoeken laten werken, want ze hebben hier zo ontzettend veel ontwikkelingsmateriaal. De kinderen waren enthousiast aan het werk, maar tijdens het door wisselen besloot de leerkracht dat het genoeg was. Hij begon alles al op te ruimen en zei dat het tijd was om te stoppen. Ik was hier verbaasd over, omdat het nog een halfuur was totdat de kinderen naar huis gingen. Om toch het beste beentje voort te zetten stelde ik voor om nog een korte activiteit buiten met de leerlingen te doen. Nee was het antwoord van de leerkracht, hij was moe.. Ik zei toen nogmaals dat ik de activiteit zou geven, maar opnieuw kreeg ik een nee. De leerlingen waren ook moe en moesten rusten, dus daar zaten de kinderen een half uur lang om zich heen te kijken en te wachten. Toen alle kinderen vertrokken waren, heb ik nog even kort met de leerkracht gepraat en aangeraden om de pengreep elke dag even te oefenen. Op deze suggestie kreeg ik opnieuw een minder leuk antwoord, namelijk dat wij veel te gehaast zijn en te veel willen. Ik stond een beetje perplex… Wij willen hier helpen door kleine tips te geven, te laten zien hoe ze het materiaal kunnen gebruiken, maar op deze manier raken we continue opnieuw teleurgesteld. Marije had gelukkig een goede dag gehad bij Amodou in de klas. Amodou is een enthousiaste leerkracht en waardeert onze hulp, helaas is hij voor ons gevoel de enige. De anderen staan niet echt open voor onze hulp en missen het enthousiasme. Teleurgesteld en met een vervelend gevoel vertrokken we bij school. In de middag hebben we contact opgenomen met Maartje van hand in hand Gambia. We hebben uitgelegd hoe we ons voelen en dat we het gevoel hebben dat de leerkrachten niet open staan voor onze hulp.Elke maandag komen wij teleurgesteld terug en hebben het gevoel dat het geen zin heeft wat we doen. Een beetje tijdverspilling. Samen hebben we besloten dat het verstandig is dat we stoppen, omdat we er elke week meer tegenop zien. Ontzettend jammer dat het niet gelukt is! We hadden gehoopt dat het hier zou lukken, maar als de leerkrachten niet open staan voor nieuwe dingen, dan wordt het lastig. Om elke maandag voor één enthousiaste leerkracht heen te gaan, is niet haalbaar. Het voelde als een goede beslissing om de maandag dan op één van de andere scholen door te brengen, waar ze enthousiasme laten zien.

Dinsdagmorgen waren we allebei ontzettend vroeg wakker, namelijk 5 uur. Vlak bij ons huis staat een moskee en om 5 uur begint de oproep voor het ochtendgebed van 7 uur!! De oproep is dan ook tot half 7, dus geen oog meer dicht gedaan. Om half 7 was het gebeurd, maar daar hadden we niks aan want we moesten zelf om kwart voor 7 uit bed. Vandaag beginnen we op de Marie Rita’s school, ontzettend zin in om alle kinderen weer terug te zien. Na een snelle douche en de tas te hebben gepakt, kon onze reis beginnen. Eerst lopend naar de turntable waar we snel een tapalapa hebben gekocht als ontbijt. Bij de turntable was het ontzettend druk en was het dus hopen dat we snel een taxi konden vinden. Naast alle Gambianen wachten tot er een taxi zou stoppen. De eerste taxi wilde ons wel mee nemen, maar voor een towntrip. Een towntrip betekent dat je 50 dalasi ( 1 euro) betaald en dan alleen in een taxi zit, maar dit vinden wij niet nodig. Wij kunnen gewoon met de Gambianen in een taxi, want dit kost maar 8 dalasi per persoon. We stonden al een hele poos te wachten om en taxi naar de traffic lights te krijgen, toen een jongen ons de tip gaf om eerst naar het Senegambia gebied te gaan en dan een nieuwe taxi te nemen. Zo gezegd, zo gedaan! Bij het Senegambia weer uit de taxi en hup een nieuwe taxi in. Aangekomen bij de traffic lights er weer uit en op zoek naar een taxi naar Serrakunda. Deze konden we niet vinden en zijn toen maar tot westfield gegaan. Vanaf hier zijn we lopend naar de school gegaan. Om 20 over 8 waren we vlak bij school en kwamen we al leerlingen tegen. Ze begroeten ons meteen en we werden aan de hand mee genomen, dat geeft je gelijk een heel warm gevoel. Toen we het plein op liepen werd dit meteen versterkt, want sommige kids begonnen onze namen te roepen. Geweldig om ze weer terug te zien. Snel even op zoek naar mijn sponsorkindje en ja hoor gevonden! De ondeugd en het schatje! Ook het Ma pierre snel gevonden, die ontzettend gegroeid is!
We hebben kennisgemaakt met het nieuwe team van de Marie Rita’s school, allemaal jonge enthousiaste meiden die de boel goed voor elkaar hebben! De rest van de dag hebben we geobserveerd op welke manier de lessen worden gegeven en vooral de leeslessen natuurlijk! Na schooltijd even met elkaar gaan zitten om te bespreken welke lessen wij morgen kunnen geven. Besloten om leesles te geven in nursery 2 en 3 en Marie vroeg of wij ook eens een rekenles wilden laten zien, dus ook dit gaan we morgen geven.
Met een heel fijn gevoel dat we zo hartelijk zijn ontvangen, zijn we voor vertrek nog snel boodschappen gaan doen. We kwamen terecht in Kairaba shopping centrum. Toen we de deur open deden, keken we weer even onze ogen uit.. Wauw wat een grote supermarkt.. Haha die hadden we al een hele poos niet gezien.

Woensdag kon het lesgeven beginnen. Gestart in nursery 3 met de rekenles. Op het moment zijn ze bezig met de tientallen en eenheden, rekenen in stappen van 2 en plus en min sommen. Gisteren hebben we gezien dat de leerlingen klassikaal tot 90 moesten tellen in stapjes van 2. Ik wilde graag laten zien dat je dit ook in een activiteit kunt doen, waarbij je ook kunt controleren welke kinderen het wel en niet beheersen, dus zijn we begonnen met een spel waarin dit naar voren kwam. Buiten zijn we in een grote cirkel gaan staan. De leerlingen moesten om de beurt de tennisbal naar elkaar gooien en ondertussen doortellen in stapjes van 2. Nu was heel duidelijk te zien dat er nog een groot aantal kinderen was die dit niet beheersen. Uiteindelijk nog een keer met zijn allen geteld en nogmaals de activiteit uitgevoerd. Hierna gingen we plus en minsommen uitrekenen. De ene leerling kreeg het kaartje met de som erop en een ander had het kaartje met het antwoord. Vind elkaar was de opdracht. Dit verliep goed en ze hielpen elkaar goed! Tijd voor pauze, waarin we gezellig gekletst hebben met een aantal kinderen. Zo leuk om nu met deze kinderen te kunnen spreken, twee jaar geleden was dit nog niet mogelijk.
Na de pauze was het tijd voor de leeslessen uit onze methode. De leerkracht van nursery 2b gaf aan dat ze nog niet zoveel ervaring heeft en het lesgeven in lezen moeilijk vindt. Marije heeft hier een les gegeven waarbij de letterkennis werd getest en een kort dictee is afgenomen. Nursery 3 heb ik een les gegeven, hier was duidelijk te merken dat de kinderen een stap verder waren. De letters waren geen enkel probleem meer en er direct gestart kon worden met de woorden blenden. Als laatste hebben we dictee afgenomen met drie letterwoorden. We hebben de leerkrachten laten zien hoe je de resultaten kunt noteren, zodat je de voortgang van de kinderen kunt zien. Alle klassen hebben een notitieblok gekregen waarin ze dit kunnen bijhouden.

Donderdag was onze eerste dag op de CCLK school en werden we even hartelijk ontvangen als op de Marie Rita’s school. Een aantal van deze leerkrachten kennen we al een poosje doordat we ze kennen via de CCLK. Er is nu een nieuw hoofd op de school Merie, een vrouw die gestudeerd heeft en de boel goed regelt. Ze is enthousiast over de methode en ging er meteen in lezen. We zijn gestart in nursery 1, de allerkleinsten. Hier zullen we geen les gaan geven, omdat hier nog geen lezen wordt aangeboden. In nursery 2 , 3 en grade 1 (primary school) hebben we een leesles gezien, waarbij de leerkrachten serieus aan de slag zijn. Alle drie gaven ze aan dat ze het ontzettend lastig vinden op welke manier ze de leerlingen moeten laten leren lezen. Vooral het blenden( samenvoegen van letters) zorgt voor problemen. Hierin willen ze de komende weken graag hulp hebben. In de pauze hebben we buiten gezeten en gezellig gekletst. Er was een klein jochie( dudu) die bij mij op schoot kroop en die ik geholpen heb met zíjn eten en drinken. Om 1 uur toen de kinderen naar huis gingen, kwam er een vrouw naar mij toe om een hand te geven, want ze had gehoord dat ik de nieuwe moeder van haar zoon was… Haha grappig!
Aangekomen thuis gelijk begonnen met koken, want voor de zoveelste keer geen stroom. Snel voordat het donker zou zijn gekookt. Hier in Gambia gebeurt het vaak dat de stroom om de beurt op een plek eruit gegooid wordt, dit doen ze om geld te besparen.
Vrijdag zijn we gestart op de Marie Rita’s school om ons lesschema met de leerkrachten te bespreken. Gelukkig was het geen enkel probleem om een aantal lessen om te gooien, zodat we voor de pauze de leeslessen bij hun kunnen geven. Na hier alles te hebben besproken richting de CCLK gelopen om hier ook het schema te bespreken. Ook hier was het geen probleem en kon het omgegooid worden. De komende weken zullen we dus voor de pauze lesgeven op de Marie Rita’s school en na de pauze op de CCLK school. In het kantoortje met Merie en Pascal nog gekletst over het onderwijs en ook kwamen nog een aantal bekenden langs. Op vrijdag hebben de kinderen hier een halve dag en gaan om 12 uur naar huis. Om 12 uur kregen we een telefoontje van Marie of we naar de weg konden komen, want we gaan vandaag Gambiaans leren koken. Samen met Marie en Antoinet ( leerkracht van de school) hebben we eerst inkopen gedaan. Eerst naar het shopping centrum om vlees te halen. Op het marktje groenten gehaald en toen werd het een hele tocht op zoek naar de goede rijst. Het moest een speciale zijn, maar deze was nergens te vinden. Vele kraampjes verder hebben ze toch maar besloten om de andere rijst te kopen, de volgende keer beter! Toen opzoek naar een taxi richting ons huis, want we gaan gezellig in ons huis koken. Aangekomen bij ons huis eerst een korte rondleiding gegeven, iets gedronken en toen kon het koken beginnen. We gaan bernachin maken… De afgelopen paar keren hadden wij namelijk problemen met het koken van de rijst. Alles werd ons heel duidelijk uitgelegd en alles staat genoteerd. Nu hoeven we het alleen nog maar even te oefenen en dan kunnen we het hopelijk snel zelf helemaal maken. Wij zijn tot de conclusie gekomen dat wij ( Nederlanders) te snel koken. Hier nemen ze echt de tijd voor het koken. Een uurtje en kwartier verder was het eten klaar en hebben we lekker met zijn allen genoten van de maaltijd. ’s Avonds zijn we richting de strip gegaan om hier nog even te dansen in de club.

Zaterdag was de grote dag, want Marije’s ouders komen vanmiddag aan in Gambia. Zin in! Zaterdagochtend eerst snel nog even het huis schoongemaakt, gedoucht en toen was Alhagy er om ons op te halen. Samen met Alhagy zijn we richting Banjul airport gereden. Aangekomen bij het vliegveld kon het wachten en de spanning beginnen. Om half 2 kwamen Marije’s ouders en Rik en Janieke als eerste door de douane. We hebben ze begroet met een hele dikke knuffel, leuk om ze weer te zien!! Snel richting de auto, koffers op het dak en kon de reis naar Senegambia beginnen. De rest van de dag ontspannen en ’s avonds gezellig uit eten met elkaar en drankje gedronken. Aan het eind van de avond zijn wij terug gegaan richting Bijilo.

Zondag zijn we richting het Senegambia gegaan om hier de dag door te brengen met de hele familie. Super gezellig om met elkaar te zijn en samen tijd door te kunnen brengen. Ik kijk natuurlijk ook ontzettend uit naar woensdag, want dan arriveert mijn familie. Super om ze weer te zien en te kunnen knuffelen. We gaan een toptijd tegemoet met zijn allen, waarin we ze alles kunnen laten zien wat we hier doen.

Tot het volgende verslag!
Liefs Jannike