Gambian trips

Hier is dan eindelijk met een week vertraging het verslag van week 12. In deze week hebben we veel mogen zien van het land en hebben we alle trips op ons verlanglijstje kunnen afstrepen. Helemaal fantastisch om dit te kunnen doen met mijn familie!

Maandagmorgen was het dan eindelijk zover!! We gaan de projecten van Bennie Ahlers bezoeken. Mijn ouders zijn al een aantal keren bij Bennie in Coevorden geweest om spullen te brengen, maar hebben natuurlijk nog nooit gezien waar dit uiteindelijk heen gaat. Leuk dat ze dit nu allemaal gaan zien.
We zijn gestart op de New Life School waar onze vriend Ben werkt. The New life school is een grote school, dus leuk voor mijn ouders om het verschil te zien tussen de nursery schools en deze grote school. Aangekomen op de school hebben mijn ouders eerst Ben ontmoet en toen zijn we gestart met een rondleiding door de school. Toen het pauze was werd iedereen aangevlogen door de kids en heeft m’n broer nog een hele grote knuffel gekregen, haha! Hierna hebben we een kleine privéschool gezien waar ze een dagopvang hebben voor de allerkleinsten, een nursery school en een primary school. Deze school hebben we in januari met Marije’s ouders en José ook bezocht en er was duidelijk te zien dat de school in een jaar tijd ontzettend gegroeid is.
Daarna zijn we naar de gehandicapten werkplaatsen geweest waar ze kaarsen en kleding maken. Geweldig om te zien dat deze mensen ook een eigen plek hebben en met veel liefde werken.
We vervolgde onze weg naar het weeshuis en de kliniek van Fatou. Helaas was Fatou zelf niet aanwezig en nam een andere zuster ons mee voor een rondleiding. Ook hier is in een jaar tijd veel veranderd; de weeskinderen slapen op matrassen, er zijn goede toiletten aangelegd en ze hebben een mooie moestuin waar ze veel fruit en groente verbouwen. Helaas liep er ook een meid rond die de kleine meisje sloeg met een riem, omdat ze moesten gaan slapen….. even slikken… niets zeggen… maar ondertussen….. Tja, het blijft een andere cultuur!

We wilden ook graag langs Fabakary. Fabakary regelt veel voor Bennie in Gambia en tijdens onze voorbereidingen, hebben wij contact met hem gehad. Hij is leraar aan de technische school en heeft op zijn eigen compound een kleine nursery school. We hadden hem even gebeld en hij was net onderweg naar zijn huis, dus hadden wij geluk. Fabakary is een aardige, rustige man en leidde ons vol trots rond op zijn eigen schooltje. Na de rondleiding kregen we een kopje thee of koffie aangeboden en hebben we gezellig aan tafel gekletst. Hij heeft drie nursery klassen en één lerares volgt de Early Childhood Devolopment opleiding op de Gambian College. Hij geeft voornamelijk zijn eigen kennis over aan de leraren. Hij heeft alleen maar kinderen op school die uit de allerarmste gezinnen uit de buurt komen, zodat deze kinderen ook een kans krijgen op goed onderwijs. Ouders hoeven namelijk geen schoolgeld te betalen en daardoor is hij selectief in het aannemen van kinderen. Hij betaalt de leraren en de schoolmaterialen vooral van zijn eigen salaris en donaties die hij af en toe krijgt. Wij hebben deze school ook een leesmethode gegeven en een donatie om materialen voor de school te kopen. Wij vinden het ontzettend knap wat deze man allemaal heeft bereikt en hebben diep respect voor zijn manier van denken. Hij steekt zijn geld en energie in de jeugd, de jeugd is namelijk DE toekomst van Gambia.
Na dit bijzondere bezoek zijn we terug gegaan richting het hotel. Onderweg hebben we nog even gekeken bij Jerry. Deze man haalt de containers op die Bennie elke maand naar Gambia laat verschepen en Jerry zorgt ervoor dat de dozen door de juiste mensen worden opgehaald.

Dinsdag zijn we weer naar school geweest. Ik ben begonnen in Nursery 2a met een leesles, waarbij de leerlingen druk bezig zijn met het hakken en plakken. Op een gegeven moment kwam mijn familie ook aan op de school en had ik drie extra leerlingen in de klas. Leuk dat ze de les hebben kunnen volgen. Zo weten ze op welke manier wij hier werken, maar zien ze ook hoe ik lesgeef. Ze hebben natuurlijk ook een stukje van Marije’s les meegenomen en hebben zo de sfeer op de school kunnen proeven. In de pauze hebben ze gezellig met de leerkrachten gepraat en kwam Charles ook even langs om kennis te maken met mijn familie. Na de pauze op de Marie Rita’s school zijn we met mijn familie naar de CCLK school gegaan. Daar hebben ze een rondleiding gekregen en zijn toen weer terug gegaan naar het hotel. Wij hebben onze lessen vervolgd in de klassen.
Samen zijn we vervolgens naar Grade 1 gegaan. Grade 1 is de eerste klas van de Primary school. Toen wij met de les begonnen, liep de leraar de klas uit. Wij dachten dat hij wel weer terug zou komen, maar tot onze verbazing zat hij gewoon buiten in de schaduw. Ik heb de leesles afgemaakt en daarna hebben we hem even duidelijk gemaakt dat dit geen zin heeft. Als hij buiten gaat zitten terwijl wij lesgeven, pikt hij er niks van op. Toen wij weg gingen was hij wel onze les aan het herhalen… Dat was nou net niet de bedoeling. We hebben wel het idee dat het duidelijk geworden is, dus we zullen zien. We hebben het ook met de hoofdlerares besproken dat wij de leeslessen niet voor ons zelf geven, maar juist voor de leraren en de kinderen. Ook zij zou dit nog een keer in het team aangeven.

Woensdag zijn we met mijn familie naar Madiana geweest. We hebben koffie gedronken bij Freek-Jan en Alied en daarna zijn we naar de Roots nursery school gegaan. Nursery 3 was even buiten aan het spelen en toen wij het schoolplein op liepen, werden we warm onthaald met veel knuffels. Even kwam er een brok in de keel. Heerlijk om even weer terug te zijn en gezellig met de kinderen te kletsen. We hebben in alle klassen gekeken en Marije en ik zijn later in de pauze nog even heen geweest. Zondag 9 februari gaan we de hele dag terug om nog een aantal workshops te geven, samen te koken en gezellig te kletsen. We hebben even een rondje gelopen door Madiana en als afsluiting hebben we lekker bij Yassin Domoda (Gambiaans gerecht) gegeten. Nu heeft mijn familie ook gezien waar wij de afgelopen 6 weken hebben geleefd.
Daarna hebben we onze trip vervolgd naar Tanji. Tanji is een vissersdorpje vlakbij Madiana. Wij zijn daar vaak genoeg langs gereden, maar we hebben er nog nooit gekeken. We hebben eerst gekeken bij de schuurtjes waar vis wordt gerookt en wordt gedroogd. Je moet wel even wennen aan de geur, maar als je door je mond blijft ademen is het best te doen. Daarna zijn we doorgelopen naar het strand waar alle boten aankomen en vertrekken. Gelukkig waren de meeste boten nog op zee dus viel de drukte mee. Daarna zijn we doorgereden naar het hotel en hebben we nog even kunnen relaxen.

Donderdag zouden we weer naar de scholen gaan. Helaas voelde ik mij sinds woensdagmiddag niet echt lekker en zijn mijn darmen van slag. Ik heb een slechte nacht gehad door de buikpijn, dus hebben we besloten om thuis te blijven. Marije kan hier niet alleen naar de scholen reizen, dus had ook zij een verplichte vrije dag. We zijn we naar het hotel gegaan, zodat ik daar in mijn ouders kamer kon liggen en Marije kan relaxen bij het zwembad. ’s Avonds voelde ik mij helaas nog niet beter en is er een dokter gekomen. Ik heb medicijnen gekregen, waardoor het de volgende dag een stuk beter moet zijn.

De volgende morgen voelde ik mij gelukkig een stuk beter en hebben we gezamenlijk gegeten in het hotel. Vandaag vertrekt mijn familie weer terug naar Nederland… Dit was best even lastig, omdat ik mij nog niet helemaal fit voelde. Na een emotioneel afscheid is mijn familie door Alhagy naar het vliegveld gebracht. Wij zijn ’s middags nog even terug gegaan naar het hotel om even te relaxen, zodat ik weer wat kon aansterken.

Zaterdag was ik er gelukkig weer en konden we het weekend goed beginnen. We hopen nu toch echt dat dit de laatste keer is geweest, want we willen echt nog even genieten van onze laatste vier weken op de scholen!!
We liepen zaterdagmorgen met onze laptops en grote tassen naar de straat om een taxi te zoeken richting het Senegambia. Hoe dichter we bij de straat kwamen, hoe meer we begonnen te twijfelen. Wat is er aan de hand? Waarom rijden er geen auto’s over de weg?? Bij de straat aangekomen bleken er inderdaad bijna geen auto’s te rijden. Er kwamen alleen wat dikke auto’s met blanken voorbij. We keken elkaar aan, wat gaan we doen?? We hebben toch maar besloten om eerst te gaan lopen. Bepakt en bezakt met twee grote tassen liepen we op de lege weg richting het Senegembia. Onderweg werden we door veel Gambianen aangesproken en uitgelachen, want het is Cleaning Saturday. Op Cleaning Saturday mogen er tot 13.00 geen auto’s of taxi’s rijden. De mensen moeten dan bij hun in de straat het afval opruimen en verbranden. Tot onze grote verassing kwam er in de verte een gele taxi aanrijden. Marije en ik begonnen fanatiek te zwaaien en hij kwam onze kant op. Hij vroeg waar we heen wilden en voor een redelijke prijs zijn we naar het Senegambia gebracht. We zijn echt nog nooit zo blij geweest met een gele taxi haha! Het blijkt dus dat je een speciaal voucher kunt kopen om ook in de ochtend te mogen rijden en deze beste chauffeur had dat gedaan!

Zaterdag en zondag hebben we weer veel achter de laptops doorgebracht om onze flinke achterstand in te halen en onze lessen van deze week voor te bereiden. We konden mooi in het hotel gebruik maken van de wifi, zodat we eindelijk eens weer wat foto’s op Facebook konden zetten. Helaas lukt het nog steeds niet om foto’s op waarbenjij te zetten, sorry!

We hebben nog maar een maand te gaan, wat vliegt de tijd! Wat hebben we een fantastische tijd gehad met de beide families, geweldig om ze te zien! Nu gaan we de komende weken weer fanatiek aan de slag op de scholen en kunnen we weer wat tijd besteden aan het huishouden en de was, iets wat de afgelopen weken er een beetje bij ingeschoten is.
De laatste vier weken gaan we knallen en ons best doen om ervoor te zorgen dat onze leesmethode op de juiste manier ingezet wordt en ze hier mee verder kunnen in de toekomst!!

Liefs Jannike